Renksiz Bir Kabus

siyahýn büyüttüðü bir yanký
göðün en yakýn dostu kuþlardan sonra


o kýr çiçekleri geceleri de görüyor göðün mavisini


toprak ters doðum yapýyor acýlarýný
bir kardelen
kanaya kanaya çýkýyor beyazýndan


yine de her sözcük yine doðanýn
yine de ilk tebessümler yeni doðanýn



duvara asýlmýþ geyikli kilim
aksaný bozuk bir sancý mýrýldanýyor
herkes kýrlarda, ellerinde gözyaþý sepetleri
her þeyi görüyorlar, çatýlarýn dumanlarý


rakkaseler bol köpüklü bir rüyada yýkanýyor
bulutlarýn tadýna bakýyorlar beyaz beyaz
göðüslerinde yorgun gökyüzü lekeleri
hepsinin kuruyan dudaklarýnda saklý gerçek
acýyý baþka bir acý çýkarabilir sadece



fýrsat mý bilmiþler ne
göðün yarýðýndan koþan koþana
herkes bir umut postu giymiþ üstüne
koþan koþana
koþturan koþturana


kim kýrbaçladý bu harfleri þimdi gider ayak
ne günahý vardý üç noktalarýn
hepsi düþlerin falakasýna yatýrýlmýþ
bunlar olsun diye mi büyüttük koynumuzda biz o parantezleri
aðlasýnlar diye mi o parantez içlerinde sözcüklerini emziren duygularýmýz
bu yüzden mi hep uyanmak istiyoruz
kabus kuþu uykularýmýzý gagalarken
kirpiklerimizin gece nöbetlerinde


demirin icadýyla üþüdü doða
hep bu yüzlerden
yüz kýzartýcý sevmelerden



öyle iþte
yukarýda bir pervane
dönüyor dönüyor
alýp götürüyor sakladýðýmýz ne varsa
o yüzden mi koþan koþana
göðün yaralý yarýðýndan



peki tamam uyandýk
kýyamadýk yine uyandýk
ama bilelim
son bir devþirme hakkýmýz kaldý
aklýmýzý sevdalarýmýzý


Oktay Coþar



Sosyal Medyada Paylaşın: