Ýstasyon caddesinde durdurdular beni kimse görmedi dalgýndým ve yabancýydým her yere saat biri vururken dört kirli yüz dört meymenetsiz dikildi alnýma tuttular yakamdan býrakmadýlar bir andý belki de sürmedi istasyon caddesinde durdurdular beni kimse görmedi.
Ýstasyon caddesinde vurdular beni kimse bilmedi acemi bir yolcuydum sadece hiçbir þey bilmiyordum ulu orta þehrin gözleri önünde vurdular kalakaldým, upuzun ortada baðýrdým kimse gelmedi istasyon caddesinde vurdular beni kimse bilmedi.
Ýstasyon caddesinde unuttular beni kimse dönmedi dostlarým! gözlerimin önünde durdular ve çekildiler sonra tek baþýma, gariban, kimsesiz kucaðýnda nefessiz istasyon caddesinde unuttular beni kimse dönmedi. Ahmet Selim GÜL (10.01.2001) Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet selim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.