Ahmet Selim GÜLKar yaðarken
bu gece,
bu Yeniþehir’de
zaman ve mekân ötesinden
ellerin ellerime yaðýyor sanki
bu gece,
bu Yeniþehir’de
öyle pak
her dem öpülesi ak alnýn gibi
say ki
kirpiklerinin arasýndan,
say ki
ruhunun gizli aynasýndan
gözlerin gözlerime dokunuyor…
Kar yaðarken
bu gece,
bu Yeniþehir’de
bir melek dokunuþu gibi sessiz
ötelerden akar gibi
bir þarkýnýn yankýsý dolanýyor
say ki
soy sözler gibi dudaklarýmdan
say ki
ruhumun esrik dünyasýndan
gelip yanaðýna konuyor…
Kar yaðarken
bu gece,
bu Yeniþehir’de
gece güne dönüyor
sabah ezanlarý okunuyor
say ki
rüya gibi sýyrýlýp zamandan
say ki
kayra gibi göklerin kapýlarýndan
bu gece,
bu yeni þehirde…