Yalnýzlýktan kastým terkedilmek deðildi Böylesi afallayacaðýmý düþünmemiþtim Bir sokak öteye geçemedim bu karmaþada Karmakarýþýk bir takvim...
Adýný andýðým eþyalar saklambaç oynuyor gün boyu Bulamýyorum mesela son yazdýðýn mektubu Okurken bir kar tanesi serinliði düþmüþtü enseme Daha sonra her gece yuvarlandým bu uyurgezer þehirde Ve sen çýð oldun dayandýn pencereme.
Durma orada! Soðuðunu da al git Sýcaðýnla gel ömrüme...
Oysa baþlamadan ne güzeldi bu aþk Baþlayýnca bitiverdi iþte gözlerinden dolup taþan titremeler... Ve sonra aklýmý zorluyordu ayný dizeler : ’Ana gibi yar olmaz’
Gerçekten de öyleler Ah þu anneler Ne yalan var mayalarýnda ne dýþa vuran miskinlikler... Sadece sevmeler Her halinle sevmeler...
Peki ya sen Ne zaman ’anne’ olmayý düþünüyordun Hiç olmayacak mýydýn Bu yaman çeliþkiyle bitirdin beni Ey sevgili Umudumu hangi rýhtýma demirledin de bu aðýr þiirin ortasýna devirdin beni
Peki ya ben Ben hep beni ’ annem’ gibi sevecek birini bekledim... Gel gör ki sevgili: Sen ’hain evlat’ oldun ama ben seni ’ANNE’ gibi sevdim...
Mehmet Salih Oral Sosyal Medyada Paylaşın:
moral34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.