Hep Ayni

iste hep oyle olmaz mi zaten..
ah o gozler degil midir kalbimize goz kirpan..
ah o gülüs yok mudur keyfimizi artiran..

hani hep oyle olur ya zaten..
cok severdilerimiz kalir geriye simdi neredelerle süslü..

bir geç kalmislik yok mudur saatimizde..
hani bazen gec anlariz;
gercekten hersey gecmis ve gitmis olur..

bir tutarsizlik yok mudur sevmelerimiz de..
seviyorumlar, yolumuza serit olmus,
bizi gotururken gelecege;
amalar degil midir yolumuza yön veren..
ve cogu zaman varmak istemedigimiz yerlere goturen..

ah o uyku oncelerimiz yok mudur..
yasimizi basimizi unutup, dusleriz hayatlarimizi;
hani hep de mutlu bitiririz sonlarini..
dersiniz ya iste hayal degil dersiniz; plandir onlar..
ya da hayal bile degil, kapali gozler altinda gorulen duslerdir sadece..
ne onemi var ki adlarinin?!
isteklerimiz dir iste..

kayiplarimiz..goremediklerimiz ve gormek istediklerimiz ise
her zaman olur.. nefret etiklerimizi bile arar bazen gozlerimiz..
oyledir ya cunku.. bir alismislik vardir ya bu duzene;
nasil da âciz oldugumuzu hissettiren ozlemlerimiz olur ya..

en onemlilerimiz vardir..
deger vermek,sevgi, saygi, hurmet...
neyle dolu olduklarinin onemi yok,
bazi kisiler vardir ya iste hayatlarimizda;
hemen herseyde ondan bir parça buldugumuz kisiler..

bir sey olur ya bazen..
hani o kadar cok istersiniz ki onu, o bir olsun
hersey yoluna girecektir..

hadi kabul edelim..
kiminin mutlulugunu, kimininin hayat seklini,
sadakatini,basarisini, sabrini ya da inancini begeniriz..
imreniz, ozeniriz ama asla kankanc da degilizdir biz (!)

iste o ya da bu sekilde..
su ya da o kisilerle.. bir sekilde bir yerlerde..
degismeyen tek sey degil midir hayatlarimiz;
hayatlarimiz ve benzerlikleri..

oyledir iste.. biliyorsunuz siz de..
ayni yemegi farkli tabaklarda yer gibi yasariz..
olaylar aynidir bedenler farklidir sadece..

kimisine lezzetli gelen, kimisini aç birakir bazen..
ne onemi varki alinan tadin?!
yasamak için açizdir iste..

sacmalariz bu yuzden..
esas, önce ben diyenlere imrenmemiz gerekirken,
bencillikle adleder kibirle suçlariz onlari..
en dogrusu buymus gibi,
farkli bedenlerin hayatlarina bagli kalip,
kendimizi gormez, önemimizi unuturuz..

oyleyizdir cunku..
hep ayni yanilgiyi tasiriz.. sanki ölümsüz yaratiklarmisiz gibi
kahramanlik pesinde kosturur unuturuz kendimizi...
Sosyal Medyada Paylaşın: