NOSTALJİ ACISI

Hala kulaklarýmda çalýnýyor, Orson Welles müziði
Gözlerimde canlanýyor, ’Vatandaþ Kane’ klasiði

"Ben gençliðin ne olduðunu bilirim,
Ama sen, yaþlýlýðý bilmezsin" diyor
Sözcükleri, dudaklarýmda mýrýldanýyor,
Nostaljik kelimeler yüreðimde eriyor

Aslýnda bu, diplerde çürüyen enkaz sancýsý,
Geleceði korkutan geçmiþin, nostalji acýsý.

Ne Vivaldi’nin Dört Mevsim konçertosu sarýyor beni,
Ne Mozart’ýn Saraydan Kýz Kaçýrma’sý.
Ne de Çaykovsky’nin Kuðu Gölü.
Loþ bir gecede dans ettiðimiz, o sessizlik yaralýyor beni.

Masalsý düðünle biten, evliliðimizin ilk gala gecesiydi,
Parmaklarýmýz birbirine kenetli, kelimeler ’sen’ heceliydi,
Sýkýþtýrýlmýþ zamanýn içinde, bir ah sesin vardý, ah dedirten
Loþ ýþýklar da söndü haykýrýþýna, o an þeytanýn seviniþiydi.

Frezya kokulu cumbalý balkondan hatýrlýyorum, sevecen bakýþýný
Cilalý kaldýrým sokak taþlarýna dökülürdü güzelliðin,
Eros’un oklarýný batýrýrdýn yüreðime, gýksýz sabrederdim canýmý yakýþýný,
Bir türlü durduramazdým ruhumda, Niagara Çaðlayaný gibi gürültülü akýþýný.

Þimdi Uzak Doðu mimarili pagoda çatýlý evimin bahçesinde oturuyorum.
Sen yoksun diye o diyarda, bende yok oldum dalýmda kuruyorum.
Neydi seni benden alan, anýlarý nostaljik hale sokan, kendime soruyorum.
Yýllardýr hala, o müzik ve dansýmýzla avunup, her gün ölüyor ve doðuyorum.



Sosyal Medyada Paylaşın: