MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Sanrı / 3
Yavuz Dogan

Sanrı / 3




(Mutlak ve Görece)

- Anahtar -

Neresinden baþlasan sonu hüsranla biten
Hiç bitmez zannedilen ama zamanla biten

Kararmaya yüz tutmuþ yorgun akþama dair
Geceyi sevda bilmiþ mutsuz yaþama dair

Anlatýlmýþ son öykü,söylenmiþ son þarký bu
Gördüðüm rüyalarýn, gerçekten tek farký bu.

Sessiz sedasýz bir düþ, belki masal þimdilik
Belki çölde kaybolmuþ yalnýz bir sal þimdilik.

Zamansýz bir terk ediþ, sessiz bir veda belki
Susturulmuþ bir çýðlýk, yankýsýz seda belki .

Kimbilir, yaz göçerken; dal inceldiði zaman
Belki duyulur sesim, vakti geldiði zaman.

Ama þimdilik sesim, bir bahçede konaklar
O bahçe ki kimbilir kaç hüsranýmý saklar.

Aslýna bakarsanýz, iþin masal faslý bu
Gece, karanlýk ve ben; hikayenin aslý bu.


- Kapý -

Ýsmim yok! Kimliksizim; eðer tabiri buysa
Dünyada yaþýyorum,doðduðum yer doðruysa.

Ýsmim yok! Soyismimi yýllar önce kaybettim
Gölgem beni taþýdý, bense gölgeme yettim.

Gökkuþaðýndan korkan bir hayalken sözlerim
Sabahsýz bir gecenin kýyýsýdýr gözlerim.

Kimbilir kaç senedir devasýz bir sýzýyým
Tüm terk ediliþlerin, kronik yalnýzýyým.

Önce ýþýklar söndü; bir ben kaldým yanýmda
Hasret de bana kaldý sahipsiz isyaným da.

Sonra yýldýzlar kaydý; herkes bir dilek tuttu
Kimisi murat oldu, kimini gece yuttu.

Kimi karaya güldü, kimini ak aðlattý
Kimi erken yoruldu kimi duvak baðlattý.

Kimi bir kez emretti; yeni kölesi geldi
Kimi aþka mecburken aþkýn ölesi geldi.

Benimse ne dikenim ne gülüm sabah gördü
Yüreðim hergün eyvah, gözlerim günah gördü.

Üstelik ýþýl ýþýl, aydýnlýk bir gündüzden
Gözlerim kaçar oldu - ve belki sýrf bu yüzden -

Yýldýzýma kar yaðdý, buz tuttum; üþüyorum
Tutunacak dalým yok, yoruldum; düþüyorum.

Düþüyorum ve toprak ne yumuþak ne çok sert
Ne ismim kadar maðrur ne gözyaþým kadar mert.

Düþtüðüm yer ne deniz ne okyanus ne de göl
Ne kimsesiz bir ada ne de vahasýz bir çöl.

Düþtüðüm yer bir kapý, kapýnýn kilidi pas
Gördüðüm her yüz gerçek,gerçeðin adý kumpas.

Baktýðým yer karanlýk; karanlýk çýrýlçýplak
Girdiðim yer bir bahçe,bastýðým her yer ýslak.

Islanmýþ bedenimle sýrýlsýklam yürüyüp
Düþlerimi ardýmdan bir suç gibi sürüyüp,

Korkularýn üstüne korkarak gidiyorum
Kendimden korkuyorum ve biad ediyorum.

Ardýmdaysa,ardýmdan dört nala koþup gelen
Artýk sýðýnacaðým en son adresi bilen,

Yalýnkýlýç kuþanmýþ düþ avcýsý atlýlar
Cehennem sorgusunun baþ savcýsý atlýlar;

Anahtarý pas tutmuþ bir kapýnýn önünde
Ve duvarý çatlamýþ bir yapýnýn önünde,

Ýhanet namlusunu öfkeyle fiþekleyip
Karanlýk düþlerine binbir yalan ekleyip;

Hüzzam kokan bahçeme girmeyi denerlerken
Ama seferlerinden eli boþ dönerlerken,

Cinaslý cümlelerin anlamýný yorarak
Kimliksiz ahvalimi kapý kapý sorarak,

Gerçeðin aynasýna bir kaç kurþun sýktýlar
Ve ne kadar suç varsa üzerime yýktýlar.

Saat durdu,gün sustu; sus pus olmuþken nefes
Sessizce fýsýldadý rüyalarýmdaki ses:

`` Aynaya kurþun sýkan önce kendini vurur,
Tenhada gebe kalan aydýnlýkta doðurur ! ``

Artýk biliyorum ki söylenirken son þarký
Kainat dursa bile döner düzenin çarký.

Ama sizin hüzünle doluysa sandýðýnýz
Yani mutluluk diye hüsransa andýðýnýz

Rüzgarýn ters estiði yönden buyurun lütfen
Yasaklý düþ bahçeme önden buyurun lütfen .....

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.