Araf
Bir karýncanýn boyundan büyük þeyleri taþýmasý gibi
Taþýyorum seni
Bir köpeðin ölen sahibinin yanýnda beklemesi gibi
Bekliyorum seni
Bir güvercinin ölürken kýbleye dönmesi gibi
Seviyorum seni
Bir Kelebeðin ölüme kanat çýrpmasý gibi
özlüyorum seni
Ve ben seni
Tarihe gödüðüm günden beri, tarih yazmýyorum.
Takvimlerden her kopardýðým yaprak sen, takvimlerden haberi olmayan ben
Seni yazmak canýmý okuyor
Beni zaten tarih yazacak ne garip deðilmi.?
Tarihden haberim yok, tarihte kötü bir k’alýntý olmak.. ne garip deðilmi..
bilmiyorlar....
Seni öyle çok içime sýðdýrmýþým ki
Gözlerimden d(s)ökülüyorsun
Yaramda k’anýyorsun
Duygularýmdan t’aþýyorsun
Aklýmda b’öldünde
Yüreðimde canlanýyorsun, canýmýda alýyorsun hani..
Kader deyip geçmek varda
Kader diyorum sen geçiyorsun içinden..
Ölüp kurtulayým diyorum,
Ölüm diyorum, bakýyorumki yaþayan yok
Tekrar severmiyim diyorum
Sevgi diyorum, sizlere ömür...
Mutlu olmak istiyorum,
Mutluluk diyorum, umutlarým sende kalmýþ unutuyorum...
Arada bir ah çekiyorum,
Ahým tutsun die deðil hani, içimde biri yaramý deþiyor
Bu senmisin canýmý yakan diye bakýyorum
Meðerse bir katile canýmý teslim etmiþim þaþýyorum..
Sen kadar olmadým anlayacaðýn, doksan dokuzkere öldümde hala yaþýyorum
Ve senin dokuz canýndan, birine bile kýyamýyorum.....
Gidene,
Kadere,
Ölüme,
EyvALLAH...
25.06.11
Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.