Kör þafakta sahilde el ele dolaþýrdýk O dün’leri ben deðil, ruhum bile özledi. Týpký çocuklar gibi, kumsalda dalaþýrdýk, O günleri ben deðil, ruhum bile özledi.
Þimdi, bakýyorum da eski aþklar kalmadý Zamaný tüketmiþtik, yürek öyle dalmadý Saatler, günler deðil, mevsimler de almadý O günleri ben deðil, ruhum bile özledi.
Ben nasýlým bir bilsen, kokun sanki gel diyor Çýrpýnýyor yüreðim, esareti del diyor Hasretinden dökülen gözüm yaþa sel diyor O günleri ben deðil, ruhum bile özledi.
bir tatlý bahar eser vuslatýn yollarýnda Hiç çiçekler açar mý mevsimsiz dallarýnda.? Ölsem inan gam yemem, yÂrimin kollarýnda O günleri ben deðil, ruhum bile özledi.
Ne tatlýydý aþkýmýz, petek içi balmýydý. Uzadý da boy verdi, çiçek deðil dalmýydý. Yüreðim deniz oldu, aþk içinde salmýydý O günleri ben deðil, ruhum bile özledi.
Þimdi saçým aðarsa, saç sakala karýþsa Elimde baston bile, bu zamanla barýþsa. Tenimde hücrelerim, þu ecellle yarýþsa O günleri ben deðil, ruhum bile özledi.
A.P.MORKOÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.