Yüreðim ah! ettikçe sözler senden davacý Sen hâlâ o dilinle ismimi anýyorsun. Gözümden hergün akan seller senden davacý Ellerim o resmini taþýr mý sanýyorsun.
Nasýl yýprandý bilsen içimdeki o çoþku Bitmedi; bitmeyecek zihnimdeki bu kuþku Mutlumusun söyle yâr söndürmekle bu aþký Yüreðim volkanken can, üþür mü sanýyorsun.
Nasýlda sevgi ile okþuyordun saçýmý Ellerinle ittirip, düþürdün aþk tacýmý Belki, yýllar geçecek silmek için acýmý Tek celsede can seni boþar mý sanýyorsun.
"Zaman ilaçtýr" derler; hangi zamana gitsem Geçmiþimden kopup da, ahir zamanda bitsem Yalan sevdalar deðil, gerçek sevdaya tütsem Senli sevdam bir daha coþar mý sanýyorsun.
Ne karlar yaðdý bilsen dilinde ki sözlerde Çok derin yara kaldý; kalbimdeki izlerde. Her gün efkâr yaðmaktan fer kalmadý gözlerde Bu gönül seni bildi; þaþar mý sanýyorsun.
Sandýklarýn içine sakla ihanetini Ben kalbimde korudum, sevda emanetini Piþman olup dön hadi! göster kehânetini Gönlün utanç daðýný aþar mý sanýyorsun.
A.P MORKOÇ Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.