Sanki bir maðaradan çýkmýþçasýna i$ige sarýldým kanarcasýna Güneþi gördüm ona yöneldim, Çocuklar toplara kosarcasýna.. Ak$am oldu yine güneþ kayb oldu Boþuna bu garip kendini yordu Doymadan aydýnlýða karanlýk oldu Ýbrahim( as) gibý kendime sordum? Benim ýþýðým kayb olmamalý Güneþten nur alan ay olmamalý... ilyas
2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafaoğlu İlyas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.