BENİM ANNEMDİ O
Evimizi taþýyan betondan sütunumdun,
Yüreðimde uzanan taþtan mendireðimdin anne,
Öyle hýzlý,öyle çabuk geçti ki seneler,
Seni doya doya sevmeye vaktim olmadý anne.
Sen hayatýmýn anlamýydýn,tam içimdeydin,
Ýþtahla yediðim yemeðin kokusuydun sen anne.
Gecenin bir yarýsý bir tas ýlýk sütümdün,
Evimizin ýþýðý,sýcak güneþimdin anne.
Hastane odasýnda sönen kor ateþimdin,
Bulutlara yaslanmýþ heybetli daðýmdýn anne.
Çok ölümler gördüm de,ilk o gün seninle öldüm,
Ölümün soðuk yüzüyle ilk o gün yüzleþtim anne.
Bir gün çekip gideceðini nerden bilirdim?
Bildiðim tek þey anneler asla ölmezlerdi anne.
O gün tüm ýþýklarý söndü gönül bahçemin,
Tüm renklerim soldu,dallarým bir bir kýrýldý anne.
Çaðlan Dere artýk çaðlamaz oldu ardýndan,
Ýnan beni paslý mermiler vurdu sýrtýmdan,
Binlerce keskin biçaklar saplandý göðsüme anne.
Oluk oluk akan kanýmý durduramadým,
Ýçim dýþýma çýktý,bir harabeye döndüm anne.
Baþýmý artýk kimlerin göðsüne yaslarým?
Acýmý ,mutluluðumu kimle paylaþýrým anne?
Kime dertlerimi anlatýrým senin gibi?
Kime naz yaparým,bu acelecilik neden anne?
Bugün bayram,sana telefon da açamadým,
Oðlum diye sesleniþini de duyamadým anne.
Ömrümün sonuna kadar duyamayacaðým,
Sana hep hasret,hep bir eksik kalacaðým anne.
Yüreðimde sýzýn,gözümde yaþýn olacak,
Bu caným sana hep hasret,hep yanýk kalacak anne.
Bu bayram da yollardayým,sana geliyorum,
Baþucunda duaya,topraðýný sulamaya,
Mezarýnda sana aðlamaya geliyorum anne.
OSMAN ÖZTÜRK..EYLÜL..2011
EKSÝK SAYFA ÞÝÝR KÝTABIMDAN..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.