HAYAT ŞAİRİ
Bu gün ben hüzünler þehrinden
Ayrýlýp açýldým yalnýzlýk denizine
Elimde çaresizlik gazetesiyle
Bir köþede umutsuzluk resmi
Bir köþede hayat þairin þiiri,
Ve yol alýyorum kimsesizlik diyarýna.
Hem de yalnýzlýk ve bir sandalla...
Saçlarým dalgalanýyor denizden esen rüzgârla,
Ve sandallým sallanýyor bir o yandan bu yana.
Gözlerim arýyor koca yalnýzlýk denizini,
Kimse yok mu bir ben mi yalnýz kaldým dünyada.
Bazen bir martý konuyor sandalýma birkaç dakika,
Dertleþiyorum ama oda gidiyor beni býrakýp da.
Git gide sonsuzluða gidiyor sandalým,
Benim ise gözlerimde yaþ aklýmda hayalin,
Ey yalnýzlýk duy beni çek götür,
Bilinmeyen diyarýna yalnýzlýk diyarýna.
Bir sabah vakti denizden esen rüzgârla,
Bende mahkûm oluyorum ömür boyu yalnýzlýða....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.