Akþam olmuþ, Çökmüþ yine karanlýk. Sokaklar bir bir sessizleþmiþ, Günahsýz, minik sesler evlere çekilmiþ. Ne bu karanlýk? Yýldýzlarýn muazzam ýþýltýsý bile yetmemiþ. Gözlerinden mi acaba bu siyahlýk? Ýçimi titreten bu ayaz! Adeta bir sokak çocuðu gibi korkuyorum. Karanlýktan mý bu korkaklýk? Ayazdan mý üþüyorum? Yokluðundan mý bu yalnýzlýk? Ölüm mü; bu kimsesizlik? Yoksa.. Sensizlik mi?.. sema y. Sosyal Medyada Paylaşın:
eflin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.