Hayata devam ederken en önemlisi sorumluluk duymaktýr,
Onlarla var olduk ve ayný þekilde devam edecek hayattýr,
Eðer sorumluluk duygumuz yoksa farkýmýz kalmaz onlardan,
Diyecektim ama utandým kapýnýn önündeki hayvanlardan...
Onlar yavrularýný gözleri gibi sakýnýyorlar her tür tehlikeden,
Ýbret almaya çalýþýyorum bu içgüdüsel sorumluluk türlerinden,
Rabb’im onlara içgüdü vermiþ bizlere akýl ama bazen olmuyor,
Akýl her zaman ve her bireyde olmasý gerektiði gibi durmuyor...
Çocuk yetiþtirmek anne ve babanýn en önemli sorumluluðudur,
Onlara gerekeni vermemiþsek bizde ebeveynlik özelliði yoktur,
Önce kendimizi gözden geçirmeliyiz sonrasýnda yapýlacaklar da,
Malum olmayan bir yerde duruyor, bizler farkýnda olmasak da...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.