Gecenin bu yarýsýnda uykum da geldi ama daha buralardayým,
Üstelik uyku halinin o ince sýnýrýný hissetme aþamasýndayým,
Az sonra birlikte gideceðiz uykumla, sabaha dek yoðunlaþacak,
Sonra sadece özüm yeni günün hevesiyle uyanýklýkla buluþacak…
Hem þiir yazýyorum hem de Kur’an dinliyorum, ikisi bir aradayken,
Namaz konusu geldi, ‘Kullarým namazý dosdoðru kýlsýnlar!’ derken,
Arkasýndan öteki ayetler, cehennem ateþi, dünya nimeti, cennet ve,
Dünyadaki iyi ve kötü davranýþlar söz konusu, örnek almak isteyene…
Dünya güzel bir mekandýr ama her zaman ayný þekilde sürmeyebiliyor,
Bakýyoruz bazen olmadýk kötülükler gelip ansýzýn bizi çevreleyebiliyor,
Onlardan korunabildiðimiz ölçüde baþarýnýn defterini saðdan alacaðýz,
Aksi taktirde iþimiz zordur, kolaylýkla defteri saðýmýzdan alamayacaðýz…
Okunan Ýbrahim suresi, ‘Rabbimi bizi ertele de görevlerimizi yapalým.’
Diye þartname sunuyor kafirler, biz duyduklarýmýzla doðruyu arayalým,
Doðru tektir, onun ne olduðunu da yeryüzünde yaþayan herkes bilir,
Yol da tektir, onun da hangisi olduðunu ancak hidayete erebilen bilir…
Kur’an bitti, þiir de bitmeli, gerçi uykum biraz uzaklaþtý sanki benden,
Belki yataðýmla buluþursam yeni ilhamlar kaynayýp gelebilir evrenden,
Kur’an’dan sonra belgesel var, onu da severim ama uzatmamak gerek,
Bu saatten sonra bilinmezlere uzanýp biraz da oralarda dolaþmak gerek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.