Ateş ve Çay
Nil’de billûr gamzenin özlemi ateþ alýr.
Ve bir çöl akþamýnda çaydanlýðý is sarar.
Geçip giden demlerden dudaklarda iz kalýr.
Nazeninler kumsalda inci tanesi arar.
Çöl gecesine düþen efsane ateþ ve çay.
Bir bedevi çadýrý gökte ay biraz mahzun.
Gizemli gecelerde efkâr daðýtýr demlik.
Gece Leyla’nýn teni leylin saçlarý uzun.
Çiy damlasý hayalin her katresi yarenlik.
Muhabbet demlerine bahane ateþ ve çay.
Bir ceren kirpiðine tutunur efkârlý nem.
Muhacir heveslerin iltica düþ kýrýðý.
Yüreðe tortu gibi çöker de çaydaki dem.
Kimse duymaz boðaza týkanan hýçkýrýðý.
Hicretin tellerine tezene ateþ ve çay.
Su sükûtu öðrenir ateþe sabreder hep.
Gül rengi ahenk olur çaya dair anlara.
Ýlticanýn kokusu sinede hüzne sebep.
Çay saati denilir buðulu zamanlara.
Kapaðý açýlmayan hazine ateþ ve çay.
Ankara,03.11.2011 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.