Gün þehre yaðmurla veda ederken Ýnsanlar evlerine akýyordu Sevgililer önünden geçiyordu el ele Rüzgâr uðuldayýp dururken Hava ihanet kadar pusluydu Yaþlý dilenci o gün Hayat dileniyordu
Günler geçip giderken Takvimler yitiyordu Bebekler ilk çýðlýðýný salarken Þehir hiçbir þey söylemiyordu Yaþlý dilenci mahþerî yalnýzlýðýný Sus pus bakýþlarýyla Kulaklarý saðýr edercesine Yüzlere haykýrýyordu
Gözler körelip Nefisler bileniyordu Yapraklar aðaçlarý Ýnsanlar dünyayý terk ediyordu Vicdanlar pas tutmuþ Sazlar hep susuyordu Yaþlý dilenci ceplerinde Ýsyan biriktiriyordu
Ve kýrýldý sabýr taþý Saçýldý dört bir yana Kaldýrým boylu boyunca Dilenciye boyandý Dilenci kaldýrýmý Ana kucaðý sandý
Sosyal Medyada Paylaşın:
LİZİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.