kahrýma yansýdýðý kadar ay aydýr yýldýz yýldýz bir sensin derdimden tasamdan taþan gün ýþýðýna
caným diþimde diþim canýmda torbamda acý sýkma olsun kýr kokularýyla bütünleþiyorum koþarken hasretinin sarp cehenneminde
pastoral olacak bütün susuþlarýmýn sonu gömüleceðim bu doðal sessizlikte sönen tek ben olmayacaðým
bitecek yalnýzlýk kim bilir yitecek belki de en azýndan son bulacak sonsuzluk merakým bende kalan siyahýný yenemeyecek hiçbir yarým kalmýþlýk duygusu
bana sunduðun rüzgarlý anýyý sarýmtrak çirkin bir yok oluþta oynuyorlar her güz yapraklar iðreti bir ölüm valsiyle ve renksiz bir soytarýlýða dönerek hayat hiçbir gece bükemeyecek boynumu
kanýn tadý da yalan en azýndan kendi yokluðuma aðlamýyorum sende kalan meramýmý son kuþlarla gidince anlayacaksýn ayrýlýk bile
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.