Kar yaralýyor adýmlarýn
Ýçime göç ediyorum
Ýzlerin aðrýyor kar teninde
Kendime varamýyorum
kar y(s)anýðý oluyor sancým
kurutamýyorum aklýmý
dilime sus alýyorum üstelik
vadesi dolmuþ bir hayalin çentik ýsýrýðý
tan yaralarýmý sürerken yarýnýna
iltihabý aðrýyor diþlek sevdamýn
kabuðumdan çýldýrýyorum hayata biraz
giydirme kuþlarý maviye sataþma
þar’ken kuþanma endamý
gafil uykularýma dokunma
girdabý kalkaným olsa da
aldanýrým kýþkýrtma
bir ayaðý kýrýk sesimin
yankýsý solgun mor noktalarýn
oltasýna keskin virajlar eken gözlerine
yalnýzým
yalnýzlýðým
birazda huzurum gücenme
var ile yok arasýna þeddeler asýlý
caddeler aðlar dokunmasam
sözlerin yorar bu defa
duymasam
bir tahammül yokluðun
açlýðýma kasýt eden
kalburuma tanýdýk son yük
gözlerin kadar aðýr
bahara bölünür yüzün
yokluðun tarçýn kokar
inceden kesilir limanlar
vurulamam artýk
söyleyemem kimseye
kar yanýðýndan korkuyum