aðrý ol
yok ki
saklansýn
ömür
yaðmur pýhtýlý düþ
sokaklara
zihninden uru uçur
seni düþür
bu
çok çukur
yaþam
þiir kaynattým
içinde gözlerinin yeþili
kokuyor uðruyor konuðum
buðusuna adýný yazýyorum
sende sen ile ýsýnýyorum
ýraða otur yitirilmeyi bekle
nasýlsa ardýna saklandýðýn
gök efendisi çalacak seni benden
dil çatlak tavrýnla bulut besle
tavrý lâl yol kuþlarým dillensin
eðer
duyuyorsan
teninde daðýldýðým topraðýn buharýna âþýk
bir nefes ayrýlýkla gelme, gitme
gözlerim rýhtýmýna askýntý
ferin, þarabýný içiyorum
zamansýz bir hýrsýzým
ayýk bir ayyaþa sor beni
ellerim düþüyor
özlüyor þehirler seni
anlýk mil kiralý gözlerim
sergili ahlarým sarkýyor
fer kuytusundan tuz kanalýna
kundakla ellerini
elma vadilerimi kurut
zihnime sayýkla fikri
yaðmur kesiyor seyri
yol iltihabýný kovalýyorum
gözüm kiralýk mil beklentisi
yokluðun Ýntihar gezintisi
dilim üþüyor limanlarýnda
sözlerine týrmanýyor hitabým
soluðuna yolum düþüyor
aðrýlarý emziriyor heceler
sokaklarýma pýhtýlý yaðmur
rýhtýmýna çek beni aþk
Leyla’nýn vadesi doluyor
mecnun soluyor mecalsiz
yüreðimin kürekleri kýrýlýyor
yaðmurlara bölünüyorum
üzerime mil kiralýyor gözlerin
hislenen þiir’im inciniyor