BİRİ KIRK BİR VAKTİ

23 Ekim Van Depremi üzerine; Yunus kardeþimizin anýsýna...

Öðlenin biri kýrk bir vakti
üzerime gelen sesler
çýðlýklar...
baðýrýþmalar...
sirenler...
aðlayanlar...

tüm sedalar üzerime geliyor
eziliyorum...
saðýr oluyorum...
konuþamýyorum...
ve susuyorum...

karanlýk, kimsesiz bir mekanda yapayalnýzým
düþünüyorum
artýk bu son mu?
yoksa bu benim sin’im mi? diyorum
diyorum; ama
sesimi ben bile duyamýyorum

kýrkta beþer taifesi ile eðleþip, gülerken
kýrk bir de
bi beþerim
ve pür periþan

varlýðýnda kararttýðýmýz günlerinden
aydýnlýk, artýk bana çok dargýn
ve bana çok uzak
ve her yer kapkaranlýk

naçarým, bana uzanan sadece cansýz bir el var
ölüm omuzumda artýk, kaçarým yok
geldi artýk son demler

yunus’um
Yunus’a kaldý son sözler

Sana ibret gerek ise
Gel göresin bu sinleri
Ger taþ isen eriyesin
Bakýp göricek bunlarý

Hani mülke benim diyen
Köþk ü saray beðenmeyen
Þimdi bir evde yatarlar
Taþlar olmuþ üstünleri

Ne kapý vardýr giresi
Ne yemek vardýr yiyesi
Ne ýþýk vardýr göresi
Dün olmuþtur gündüzleri




B.Wani
Not: son üç kýta YUNUS EMRE’den alýntýdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: