UTANDIK(1)
Bin doðrunun içinde hep tek yanlýþý seçtik
Doðruyu göremeyen gözümüzden utandýk
Ýtibarý bitirdik, senet devrine geçtik
Beþ paraya endaze sözümüzden utandýk
Tek söz söyleyemedik gönülleri kýrmadan
Yaradan’ý unuttuk kaza-bela görmeden
Erkeklik damarýmýz bir an mola vermeden
Oðulla gururlanýp kýzýmýzdan utandýk
Veysel’in bir adý var, tadýnýn son avazý
Türküler öksüz kaldý, yâd edilmiyor bazý
Öz kültüre ekledik diskoyu, popu, cazý
Yýllarýn kadim dostu sazýmýzdan utandýk
Her yanýmýzý sardý bir uygarlýk dürtüsü
Uygarlýk diye bildik giyim kuþam ve süsü
Kýsa geldi biçilen medeniyet örtüsü
Etek altýnda kalsa dizimizden utandýk
Baþýboþ kafalardan baþýboþ söz çýkýnca
Emir telâki edip kardeþ kaný dökünce
Aynalarýn önünde aks(imize) bakýnca
Karþýmýzda beliren yüzümüzden utandýk
Ruhumuzda zamana yetiþmenin kaygýsý
Dilimizde mesnetsiz düþünceler yaygýsý
Kalmadý hiç kimsede ana, baba saygýsý
Atamýzdan yadigâr özümüzden utandýk
Akýllar bulandýrdý her an yeni kurgular
Herkes düzende parça, kim düzeni sorgular?
Gün gelir hepimizi birer birer yargýlar
Tarih sayfalarýnda izimizden utandýk
Kenan Baran ( 01.11.2011 )
Þiirimi onurlandýran deðerli seçki kuruluna, anlamýný arttýrýp zenginleþtiren deðerli büyüklerime, yorumlarýný ve desteklerini esirgemeyen tüm þiir yürekli dostlara teþekkür eder; saygýlar sunarým... ( Kenan Baran )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.