KİMSE BİLMEZ
kimse Bilmez
kýrýk kanatlarý ile uçan kuþun,
kimse bilmez yüregindeki fýrtýnalarý.
ince bir týnýnýn izlerini taþýyanlar bilir,
ayrýlýkmý aþkmý iþte bunlarýn yarasýný,
yok yok
terkedilmenin acýsýn çekenler bilir,
týpký
bir demiri þekillendirmek için döven demircinin sesi
hayýr
daha ince, daha nazik bir ses,
zarif çekiçlerin yürek cevahiri mi,
döverken çýksardýgý sesler
veya
yaralanmanýn,acýnýn,kirli elbiselerini,
üzerinden çýkarýrken duyulan sesler.
ne güneþ aya eriþebilir
ne de gece gündüzün önüne geçebilir.
gözlerin meraklý bakýþlarý altýnda,
yüregin altýn varaklarýna vurulan.
sesler hiç duyulmaz.
biraz ürkek, biraz aksak
aþka dönmek raksetmek.
ince korlar halinde süzülen,
o muhabbete sevgiye yanmak.
dünya dönüyor, dönüyor,
ay ve yýldýz her þey dönüyor.
duyuyormusun sesleri dinle,
yüregimde sevdan doldukça doluyor.
uzatsan tutacaksýn,
hem yakýn, hem çok uzaksýn.
kalbimin aciz yaralarýna dokunabilirsin,
görsen, iki ucu yanan mum gibiyim.
kapýlýp gittigin þu sahte yüzler þaþkýn,
baksan, yýlsýzlar saçýlýyor avuçlarýndan.
kör olmadýgýmý,dogru söyledigimi,
seni sevdigimi biliyorsun.
bedenini ve ruhuni o lahuti cezbe ile cezbeden
o azgýn canavardan,
kurtul bir çýglýkla, önce,
kurtul, uygunsuz azgýnlýklardan
kurtul,
02.11.2011
Atilla Durukan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.