Kirlenmiþ dünyada Ýnsanlar ayný dilden Manifestosunu yazdý, Islýk çalan rüzgârý dinleyerek Yazdýlar yarýnýn þarkýsýný. Notalar yerini alýyordu gökte, Ýyi niyetli kuþlar dudaklarýyla karaladý Þarkýlarýn adýný. Çocuklarýn ellerinde ince deðnek, Kaldýrdýlar kafalarýný notalara, Ay ve güneþ ilk defa Göz göze gelerek Okþadýlar bahar kokulu evlatlarýný.
Ve birazdan duyuldu þarkýnýn sesi, Kâinat suskun ve tedirgin beklemede. Ýþte duyuldu yoksullarýn ezgisi. ’’ Emek bizim, aþk bizim Bizim olanlara gelin, siz Çocuklu kadýnlar, Emeði satýlýk babalar, Þarkýlar þarkýlar, Görün iþte ! Barýþa kucak açtýlar’’
Tuttu erkekler kadýnlarýn Kadýnlar erkeklerin ellerinden, Yürüdü en önde çocuklar, Kayýnlarýn arasýndan geçerek, Yürüdüler tanrýnýn sofrasýna, Onca gün onca ay hiç durmadan yürüdüler Ve çelikten kapýya geldiler. Çaðýrdýlar tanrýlarý, Tanrý çocuklarý korkak ve tedirgin Ve baþlarý öne eðik koþtular.
Ýstediler Cennet anahtarýný ! Tanrýlar korkarak uzattýlar Ölülerimizin kemiklerinden Ve alýn teriyle yapýlmýþ anahtarý. Küçük yürekler heyecanlý Analarýn gözleri ýþýl ýþýl Babalar umutla, Yürüdüler evlerine. Ve seslendi yarýnýn sahibi, Seslenen çocuklardan biri;
’’ Ey emeði kutsal sayanlar, Ey þafak sökerken, Arzuladýklarýný alanlar. Ve hükümdarlarýn Ve cuntacý iktidarlarýn, Ve insan eti yiyen yamyamlarýn, Kirli düzenini yýkanlar ! Ve karanlýðý yýrtarak Ve kýzýl bir gecenin ateþini yakýp, Barýþ, özgürlük ve emek aþkýna, Bize bu kutsal günü yaþatan Ýþçi analarýmýz ve babalarýmýz, Ölenlerimiz adýna yemin olsun ki ! Ve birazdan doðacak günün üstüne ! Iþýklarýmýzý hiç söndürmeden, Öperek sevgili kadýnlarýmýzýn alnýndan, Onlarý kutsal bir miras sayarak Ve anamýz, sevdiðimiz, kardeþimiz Ve beyaz gelinliði giydirdiðimiz barýþ aþkýna ! Bize ait olan dünyada ! Ýnsanca yaþayacak onlar da...’’ Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrim Dokdere Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.