Ben Güneþin batýþýný da, Doðuþunu da Bingöl daðlarýnda Ýzledim silahlý bir çatýþmada, Bir sokum ekmeðimi paylaþýrken siperimde… Mutlu oldum.
Sen kalker kayalardan yuvarlanýrken sarp uçurumlara, Son anda ben uzattým ellerimi kanlý ellerine; Kaçacak delik ararken herkes kurþun yaðmurunda. Yaralandým.
Sýrtýmý siper ettim, ayak izlerimi takip eden tarrakalara, Düþe kalka ulaþtýrdým en yakýn Hastaneye gýk demeden, yaya. Günlerce baygýn yattýk ayni koðuþta, Birbirimizi görmeden ranza ranzaya, Gururlandým.
Ve taburcu olduðumuz gün ihanetinle yaþlandý gözlerim, Paylaþýrken suyumu, ilk kurþunu senden yiyerek… Ölmedim, öldüremedim, Dost kurþunu bilerek… O BÝLÝYOR!
Necati ÖZTURAÇ 16 Að.1991-Bingöl/Karlýova
Sosyal Medyada Paylaşın:
NECATİ OZTURAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.