Sokaklarýnda serçelerin gülüþtügü Omuzlarýmýza konan polenlerin gamzelerinde Ekim güneþinin sarý aðlayýþý ikindilerde Salýncakta sallanan kýzýn gülüþünü Seyreden uzun kirpikli bir çocuk gibi
Balýk, ekmek, sen ve ben Tutuþup bir kentin ortasýnda Koþar adým çýkmalý galata kulesine Býrakmalý rüzgâra hayallerimizi
Çamlýcaya uðramalý Kýrýk bir hazerfen olmalý Adýmlamalý her karesini Voltalar firar Çiçeklenmeli ellerinde son bir bahar Sonra ver elini istikllal...
En güzelinden Sinema salonunda Deðiþmeli rollerimiz Ben Türkan Þoray olmalýyým bir anda Upuzun kirpiklerimle, boyamalýyým dudaklarýmý Viþne çürüðü kýrmýzýsýna Ve sen yaðýz oðlan
Arkamýzda koca bir çýnar Ýnce kaðýda sarmalýyýz tütünü Çalmalý bir mýzýka yada kýrýk bir saz en içlisinden Kasketi önüne düþmüþ bir adam yürümeli Bir kadýn yetiþmeli adýmlayarak ardýndan
Sarayburnunda durmalý biraz Göðe bakmalý oturduðun kayalýktan Demli bir çay tadýna þiir okumalý Çýkmalý yürüyerek piyerlotiye Bakmalý halicin gizli sýð sularýna
Dökülen ýþýklardan fal açmalý Biri sen olmalýsýn beyaz martým, biri ben en yeþilinden Sonra ellerimi tutup götürmelisin beni Mavi bir denizin en kederli mavisinden
Aðaçlarýn çýplak yanýna aldýrmadan Sarý yapraklarýn arasýndan Çýlgýnlar gibi koþmalýyýz Þimdi yazýyorum iþte Geç kalmadan Her geçen vapura el sallamalýyýz
Biz seninle hiç Ýstanbul olmadýk Ne el ele seyrettik güneþin doðuþunu Ne gökkuþaðýnýn altýndan geçtik Ne de ýslandýk ask ýslatan bir yaðmurdan
Kapalý çarþýda bir düþ bahçesi, antik bir duvar yazýtý Gümüþ yüzükler takmadýk parmaklarýmýza Saçlarýmý düzeltmedin rüzgârýn her daðýtýþýnda Biz seninle hiç dinlemedik vapurun siren sesini Biz hiç Ýstanbul olmadýk seninle
Bebekte gezemedik hiç Küçük çakýl taþlarý toplayýp atamadýk denize sektirip Hiç sonbaharda sarýlýpta yürüyemedik Ýstanbulda Arþýnlayamadýk seninle ara sokaklarýn küflü yollarýný
Madamlarýn arkasýndan bakarken “vay be” diyemedik “Ne kadýnmýþ kim bilir zamanýnda” Kum kapýda içemedik, en çalgýlý- çengili sofrasýnda olamadýk Balýk, raký sensiz kaldý soframda Bir tek gül yalnýz bu masalda Biz seninle hiç Ýstanbul þiiri yazmadýk henüz
Mevsim döndü, gün döndü, devrildi gece Saçlarma astým balkonu her sabah Ne hikayler yazdým ne öyküler Ýstanbula Adýný sakladým þehrimin göz nazarýna Biz seninle hiç aðlamadýk sarýlýp bir þarkýya Bir simiti üçe bölüp yemedik Geçerken gözlerimizde marmara...
... ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ülviye Yaldızlıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.