ÖLDÜĞÜM GÜN BANA GERİ DÖNDÜĞÜN GÜN OLDU

Bir gün sevdam dan söz açýlmýþtý unuttun mu diye sordular bana
Neden unutmayayým býrakýp giden arkasýna bile bakmayan oydu dedim
Oysa sadece lafla unutmuþtum kalbim ise acýyordu gözlerim hep onu arýyordu
Gündüzler gece gibi geliyordu bana karanlýklar içersinde hep kimsenin olmadýðý zaman
Aðlýyordum hýçkýra rak gözümden akan yaþ damlalarý acý ve hüzün doluydu

Kimsesiz bir haldeydim hep onun bana çektirdiði acý ýzdýrap geliyordu aklýma
Arkasýna bakmadan gittiði o gün hep hayali geliyordu gözlerimin önüne
Oysa ben onun için kendimden vaaz geçtim bu caný ona ben hediye etmiþtim
Yýllar sonra geri döndüðünü duydum çok sevindim kuþlar gibi uçu verdim
Onu görecem diye hecenden dizlerim tutmaz oldu onun bana yaptýklarýna raðmen

Çektirdiði acýlar ýzdýraplarý unuttu verdim onu görünce tanýdýðým il gün kadar
Zarif ve oka dar da güzeldi güneþ gibi ay gibi yýldýzlar kadar parlýyordu sanki
Onlarla yarýþýyormuþ gibi okadar güzeldi ki anlatamam hiç ama hiç umursamamýþ
Hayatý bana cektirdiði acý ve ýzdýrabý olsun gene onu böyle görmem bile bana yeter di bana
Bir an kalkýp boynuna sarýlmak istedim ama yapamadým oysa oka dar özlediðim halde

Onun için canýmý bile vereceyim halde kalkamadým sarýlýp öpemedim koklayamadým
Bu ne biçim þeydi allahým anlayamadým bir türlü kalkýp sarýlamadým sesimi
Duyuramýyordum ne ettiysem ama olmadý etrafýmýz karabalýk feryatlar yükseliyordu
O kadar karabalýk namaz kýlýyordu ne ettiklerini anlayamadým sadece feryat figan sesleri
Geliyordu anlayamadým hep gözlerim ondaydý kalkmak istedim kalkamadým uzandýðým yerden

Bir an baktým ki o namaz kýlan karabalýðýn içinde bana doðru aðlayarak geliyordu
Namaz kýlan insanlarý rehasýz etmemek için kulaðýma eðildi usulca beni gerçekten unuttun
Mu diye sordu o an karþýmda duran yýllarca sevgisini kokusuna hasret kaldýðým sevdama
Cevap veremiyordum buna bir anlam getiremedim sesimi duyuramadým bu ne acýymýþ Allahým
Sonradan anladým ki beyazlar için de kefene sarýlý bir tabutun içinde ölü biriydim.

Sosyal Medyada Paylaşın: