BU ŞİİRİ KALBİNE YAZ
Alnýmda büyüyen bütün kýrýþýklýklarý
Birbirine düðüm düðüm ekledim
Bir seher vakti
Sýrtýma maveranýn esrik yükünü yükledim
Derdimin dermanýný
Asýrlardýr inleyen dizelere sakladým
Bu þiiri kalbine yaz, dilinden düþürme sakýn
Maziye dönüp þöyle bir yokladým
Gördüm ki her ümit verimsiz hep kurak
Düþe kalka ulaþtým
Vakit geldi iþte, görünen bilinen son durak
Son nefesim
Þah damarým kadar ýrak
Sana gül sunan ellerimi, elinden düþürme sakýn
Geçti gitti yakýp yýkan bir rüzgar gibi
Sevda zamanlarý bir garip çaðdý
Ruhumun çýrpýndýkça giriftleþip, birbirine dolaþtýðý
Kaçýlmaz geçilmez bir aðdý
Gün geldi
Göz yaþým beni apansýz boðdu
Þebnemdir gözyaþým, gülünden düþürme sakýn
Aynalara çýkan yollarda
Suretim fotoðraflardan silindi kayboldu
Sordum soruþturdum
Bu yol ki sonsuzluða çýkan yoldu
Vakit doldu , vakit doldu diye biri ses duyarken içimde
Düþlerimde ki, gülistan da bütün güller soldu
Sahip çýk, gülümü dalýndan düþürme sakýn
Muhammed Mehmet GÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.