Sonbaharýn kasvetli sessizliðinde Hüzün dorukta dalýndan düþmek üzere olan sarý yaprak adeta yürekten bir parça koparýp toprakla kucaklaþýr salýna salýna...
Göçmen kuþlar yol alýrken sýcak iklimlere Üþür beden terkedilmiþlik saplanýr baðrýna yapayalnýz hisseder insan kendini zaman zaman...
Çýkmadýk candan umut kesilmez misali gözlere odaklanan bir çift göz, yüreðe akarsa ýlýk ýlýk hüznün aðlarýyla örülmüs benlik kendine getirir aniden yüreðe melhem olur bir çift güzel söz...
Ýyiki varsýn iyiki tanýdým seni dedirten duygular o gözlerle bakan yürek o sözlerle ýsýnan beden ve baþka gönülde yaþamak baþka gönülü yaþatmak gönlünde...
Ne güzel güzel bir yüzü düþünmek onunla yatýp onunla kalkmak yeniden ne güzel sevmek ne güzel aþýk olmak
.......................Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Moran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.