Kara bir duvak gibi sardý Yalanlarla örülü hayat yolumu Çýkmaz sokaklarda son buluyordu Sana attýðým tüm adýmlarým Dudaklarýmda vefasýzdan kalan bir ýslýk Þavkýný kendinde kaybeden güneþ Bulutlarla seviþirken umutsuzca Rüzgar her yapraðý sürüklüyor topraðýn baðrýna Dallarý kýrbaç gibi þaklýyor beyin mahzenimde Kanyonlarda yolunu yitirmiþ göçebe kuþlar Köþe baþýný mesken tutmuþ bir dilenci Gelip geçen tüm düþlere talip Yitmiþliklerde yok olurken sevgi bekçileri Baðde gözlerden süzülür göz yaþlarý Kirli eller sarmalýyor yüreði acýmasýzca Yere damlayan kanlar verirken rengini Ölü serçelerin serildiði Arnavut kaldýrýmlarýna Yaradandan dilenirken her nefeste Mutlu sonlar Gözler hep vedasýz gidþilere sahne Karanlýkda cama vuran aksi Hiç var olmayanýn Mum alevinde yitip giderken iki damla yaþ Silip alýyor yüreðimden sevgini Bir ýþýk hüzmesiyle alýp giderlerken Sýzýsý parmak uçlarýmda kalan sevgili Oysa þimdi Kara katarlarla yol alýrken cehenneme Kanasada yürek aðlasada gözler Bitmeye mahkumdur her asýlsýz aþk Hani baþlamadan bir yalanýn bittiði gibi Uðurlanýrsýn issiz karanlýklarda Kaybolan yýldýzlara kazýlýr mezarýn Adýn yazýlmaz bir mezartaþýna Ay tozu serpilmez topraklarýna Kandýrdýðýn yürekler Seni belalar ve ahlar ile uðurlar Son mekanýn cehennemlere
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.