BARDA

Ýçtiðim her kadehle ayýlýyorum, bir o kadar
kuduruyorum.
Onca þeyden sonra
Yosun tutmuþ ve keskin,
Rutubetli bir yalnýzlýkla geberip gideceðim.

Bar taburesinden doðruluyorum.
Sol yanýmda bir cellât,
Sað yanýmda bir derviþ ve bir fahiþe.

Cellât yeni yaþamlar türetiyor,
Yeni yaþamlar kusuyor arta kalan zihninde.
Yeþerttiði onca ölümden sonra.
Yerli yersiz beni kesiyor.

Derviþ hayattan bahsediyor.
Kýrmýzýdan bahsediyor.
Sulu boyadan bahsediyor.
Nietzsche’den bahsediyor.
Gürcü’den, Laleli’den, tavuk dönerden, kediden, benden,
Kendinden bahsediyor.

Fahiþe ikide bir saatine bakýyor,
Tekila bardaðýný üzerine deviriyor.

Kafa üstü çakýlmam gerek yeniden, biliyorum.
Önümdeki katran dolu bardaða kayýyor gözlerim;
Bir yudum daha içiyorum.

Cellât, fahiþeye dikmiþ gözlerini
Derviþ tedirgin.
Derviþ çok yalnýz,
Çok mutsuz.
Bildiði onca þeyin hiçbir iþe yaramamasý
Daha da tedirgin ediyor onu.

Aslýnda iyi tanýrým böyle herifleri;
Kallavi kelimelerle
Kallavi olaylar/tragedyalar anlatýrlar sana.
Bütün silahlarý budur.
Farklý olma çabalarý,
Sadece farklý.

Cellâtsa ne kadar emin kendinden.
Bildiði her þeyi kendi öðrenmiþ,
Yaþayarak, acýtarak
Her bir þeyi kazýmýþ bedenine.
Gerçeðin yakýcý ve buruk tadý iliklerine kadar iþlemiþ...
Hep söz vermiþ kendine.

* * * * *

Sübyan bir barmen beliriyor ara ara
Çok korkuyor ama gözlerime bakmaktan...
Çok korkuyor o fanusunun kýrýlmasýndan...
Ne kadar da güvenli ve harika olduðunu sanýyor barýn diðer tarafýnda.
Bardaðýma az daha katran akýtýyor...

Sübyan deðil aslýnda barmen,
Derviþin kalbi ve cellâdýn aklý onda buluþmuþ, onda filizlenmiþ.
Fanusun içinde çok yalan, çok sahtekâr ve çok daha kendini kemiren bir fasulye tohumu...
Evet
Tam olarak bu.

Ben kendimi biliyorum.
Onca kadýndan sonra
Yosun tutmuþ ve keskin,
Rutubetli bir yalnýzlýkla geberip gideceðim.

Rüyalarýmda
Bir komite oluþturuyor bu onca kadýn.
Canlarýnýn ne kadar yandýðýndan,
Aðlama krizlerinden,
Yüzükoyun yere kapaklanmalarýndan,
Ne kadar çok savrulduklarýndan,
Onlarý nasýl da en dibe ittiðimden,
Ve bir sürü
Ivýr-zývýrdan bahsediyorlar.

Kadýnlar, bütün þeytanlarýný benim katran dolu bardaðýma boca ediyorlar...

* * * * *

Fahiþenin beni fark ettiðini fark ediyorum.
Hiç de umurumda olmasa keþke.
Çekip kurtarmamý umuyor onu.
Derviþten, cellâttan, bardan,
hayattan,
Ivýrdan-zývýrdan...
Farkýnda bile deðil belki ama bunu umuyor iþte...
17 yaþýnda bir körpe gibi sýðýnacaðý limanýný umuyor.
17 yaþýndan beri...
Ne kadar mutsuz olduðunu çoktan unutmuþ.
Çok melankolik ve çok öfkeli…

Hay aksi!

“Salvador Dali kadýn olsaydý…”
Diye baþlayan cümleler kuruyor derviþ.
Fahiþe de
Cellât da gözlerini bana dikmiþ;
Hiçbirimiz farkýnda deðiliz.

Yaþadýðým kýskançlýk krizleri ve
Suçluluk hissiyatlarý birbirine karýþýyor.
Biraz lavaboya gitmem gerekli.
...

Ayaða kalkýyorum.
Cellât kolumu tutuyor.
Fahiþe bana dokunma telaþýnda.
Derviþ ise alaysý gülümsüyor…
Off.
Gerçekten off.
...
Lavaboda
Aynaya bakýyorum.
Ne sandýðýn kadar zor;
Ne de yanýldýðýn kadar kolay
Diyorum sevmek, seviþmek.

Off.
Gerçekten off.
Onca kusmuk, onca susmak.
Boþaltmýyor içimdekini.

Bara döndüðümde
Hesabý ödeyen derviþi görüyorum.
Fahiþe.
Cellâdýn kolunda.

Ben lavaboya geri dönüyorum.

* * * * *

O deðil de;
Sanýrým sarý ceketimi o akþam o barda unuttum.
Sosyal Medyada Paylaşın: