İçimdeki ses
Gece zifiri karanlýk, dolunay kendini kaybediyor
Sabah olmak üzere
Bir an hayallere dalýp gidiyorum..
Sevdinde ne geçti eline, gör halini diyor içimden bir ses
Kulak veriyorum içimdeki sesse kalbim bana sesleniyor
Sen ne zaman adam olcaksýn
Sev derim sen içine sýðdýrýrsýn
Körmüsün daracýk yer zaten bura ne diye aþýk olursun.
Sen seçtin sev dedin çok sevme demedinki,
Ben adam olmam doðru senin gibi bir saf kalbim oldukça
Ýçinde bir sürü dostum arkadaþým var
Onu ne diye soktun hayatýma..
Sus sus birde konuþuyorsun
Ben Kalp’im severim benim iþim bu
seninle birlikte çevrendekileri yaþatýrým..
Tamam hadi onlarý yaþat, bana ne diye can cekiþtiyorsun
olur olmaz sýzlarsýn
Ne durdan ne vurdan anlarsýn
Ýþine gelice seversin
Suçuda banamý yüklersin
Yok Sende suclu deðilsin akýllým,
Sevdiðimiz insan bizi hak edemedi
Bundan sonra yolumuza bakalým
Akýlý ol her önüne geleni bana getirme
Benim iþim bu severim...
Sana kimseyi getircek durumda deðilim
Sen önce içindekini unut
Sonra severiz bakarsýn birini
Vala bu gidiþle zor severiz
Onu sevdim ama aklýnda yaþatan sen deðilmisin
O benimle olabilir ama önce akýlda bittirmen lazým
Hafýzamý silersem tamamdýr bu iþ
Öyle bir þansým olmadýðýna göre, ölsek’mi.?
ölümde olmaz ya ne yapcaz..
Hadi son sözü yine ben söylüyorum Kalp olarak
Bana sevebilceðim birini getir
Sonra onu çok sevmemi engelle
Bak ben söyleceðimi söyledim gerisi sana kalmýþ
Susmak en güzeli anlaþýlan sussalým...
29.07.11
Ahmet ÇALIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.