HIÇKIRAN GÜLLER
Bir ölünün yokluðuna alýþmam kolay deðildi,
Ýçimden tren gider gibi ele gittiðinde
Aþk ocaðým söndüðünde gözyaþlarýmla,
Küle dönen yüreðimde…
Bir uðultu baþlar çýðlýklarý andýran
Ayrýlýðýn kan kokan silahlarý susmuþtur artýk,
Sessizce süzülürdü hayalin gözlerimden
Ben susuyordum gizlice
Tutunduðum dalýmdý el deðmemiþ yalnýzlýðým
Derinden korkulan sevdalarým oluyordu limaným
Sýðýndýðým kartal yuvasý kalemdi yokluðunda
Elemim daðlarýn türküsü olmuþtu
Yüreðim bir gül gibi ellerinde solmuþtu
Acýmasýz zalim, güzel cellâdým
Boynunu kesmiþtin vuslatýn…
Gönül aynamda ben diye
Kendini vurmuþtun oysa
Sen sevgini öldürdün sanarken
Daha yeni baþlýyordu öfken
Kalbim hasretinden kanarken
Delice bir coþkuyla nehirler aðlýyordu
Beþ yerimde beþ ateþ yanýyor þimdi
Seni yine delice seviyorum biliyor musun?
Hýçkýran güller yolluyorum sana
Sunduðun acýyý bir nefes gibi çekersin diye
Ödülün olsun bensizlik
Umutlarým sensizlikten
Karabasanlar görüyorken
Bak unuttum
Sen miydin gelen…
12.10.05
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.