o kadar kapalý konuþuyorduk ki- o kadar konuþmamýzýn anlamsýzlýðý sende de, bende de, ayný yan etkiyi yapýyordu,,,
çekingen cümlelerin sonu hep ironiyle süsleniyordu, bir türlü son, mutlu bitmiyordu.
her son cümlemiz görüþürüz oluyordu, görüþüyorduk sonra, konuþuyorduk önce, ama bir türlü seni seviyorum diyemiyorduk...
ironiler baþýmýza bela oluyordu, kapalý konuþmalar bir baþlangýcýn sonu oluyordu...
bizi anlamlandýracak cümlelerin katilleri oluyorduk, vursak alnýndan daha iyiydi üstünü örterek hemde, her bir cümle baþýnda boðuyorduk. açýk konuþuyorum!!! görüþürüz...
|beyaz_yalan| Sosyal Medyada Paylaşın:
beyaz_yalan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.