O kocaman yangýnýn tam ortasýndayým þimdi. Ellerin, gözlerin, bakýþlarýn tam karþýmda..
Aþýðým... Seni içimde anlatan herþeye. Gülüþüne mesela, Kokuna, sana aitliðime, sýmsýký tutuþunu ellerimi, gözlerinde kaybolmaya... O uçurumdan defalarca atlamaya aþýðým. Geleceðini biliyordum ben. Gelip hayatýmýn tam ortasýna yerleþeceðini, Seni hep hergün daha fazla sevecegimi biliyordum.
Seni sevmek hergün farklý bir pencereden bakmak, Birgün içinin ýsýnmasý, baþka birgün çok aitlik... Ne zaman aramýzda ’ayrýlýk’ lafý geçse, Hep yaðmur yaðýyor ya En çokta bu etkiliyor beni Bizemi aðlar, yaþananlaramý bilemem.
Seni sevmek, Her sabah uyandýðýnda, yaþamaya daha çok sýmsýký tutunmanýn en güzel, en sevdiðin nedeni gibi. Satýrlarýmdan hep senin akman gibi, Cennetin elinden tutmak gibi, Güneþin hergün yeniden doðmasý gibi.
Ve daha anlatamadýðým birçok þey gibi.
Sabiha ÇITIR.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sabiha1912 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.