İstanbul'da Arayış

Gri bir sonbahar gününe uyandým Ýstanbul’da..
Ters baþladý gün; her zaman akþam olan ders, karanlýk bir sabah’da oldu..
Toplum uzmaný hoca’nýn toplum düþmaný gri dersiyle, kafam griyle doldu..
Onlarca genç insanla dolu derslikte; karanlýk çökmüþ dersliði, kenti aydýnlatan da yoktu..

Ýki gündür cebimde beþ yüz elli kuruþla, avareyim Ýstanbul sokaklarýnda..
Yüz doksan lira alacaklý olma düþüncesi de inandýrýcý gelmiyor bu kentin yalnýzlýðýnda..

Ýndim Kadýköy’e; yokuþ yukarý, yokuþ aþaðý dükkânlarýn, vitrinlerin içlerinde arýyorum..
Örümcek aðlarý gibi karmaþýk, her yönden gelip giden insanlarýn içinde arýyorum
Birbirine sarýlan, sarýlmayan; çoklu, yalnýz olan; kadýn, erkek herkesin ayrýntýlarýnda arýyorum
Düþünmeden konuþan, görmeden bakan, dinlemeden iþiten farksýz farklýlýðýnda arýyorum..
Aradýklarým içinde bakýyorum bulmuþlar sanki
kadýnlar kýsa etek altýna envai renkte ince çorap, göðüs yelkenli çekici görünmekte bulmuþlar.
Erkekler vitrin mankenleri gibi cansýz, içi dýþýndan deðersiz, bir dýþa dönük sönüklükte bulmuþlar gri hayatlarýnýn Aydýnlýðýný..
Bir bayan öðrenci kesti yolumu, Unicef’in Dünya’da“Ýnsanlýk namýna” yaptýklarýný anlatma adýna; anlaþýlan o da burada bulmuþ aradýðýný..
Tek tek yapýlanlarý anlattý, yapýlanlarýn var olmasýnýn nedenin yapanlar olduðunu görmeden..
Göstermek istedim gösterdiðimi görmezden geldi; sordum aradýðýmý duymazlýktan geldi..

Ýndim iskeleye, Deniz kýyýsýna; Ýnsan dýþýnda olan ne varsa baþladým onlarda da aramaya..
Bu gün nedense bir baþkaydý Deniz de, titriyordu;
martýlar kýyýdan uzaklaþýp içlere çekilmiþ, uçuþuyordu ufukta..
Anladým ki arayacaðýmý; nerede arayacaðýmý, aramayacaðýmý..
Buldum Deniz ile Martýlar da, arayacaðým yeri Ýnsanýn dýþýnda arayacaðým..
Erdem Uçan./28.10.11


Sosyal Medyada Paylaşın: