Sorumsuzca

Sorumsuzca yazar bazýlarý bazen,
Bazende gözleri kördür,
Okumadan öðrendim sanýr,
Kulaktan duymuþtur gerçek sandýklarýný,
Ahkâm keser size yutturmaya çalýþýr,
Aslýnda boþ bir çuvaldan farklarý yoktur böylelerinin,
Ama dýþtan görenler böylelerini alim sanýr,
Her önüne gelene bir sýfat yakýþtýrýr,
Kendindeki meziyetleri baþkalarýna sývamaktan da geri kalmaz,
Ama bir türlü dev aynasýnda kendine bakmaya,
Kendisiyle yüzleþmeye kalkýþamaz,
Zira cesareti yoktur,
Suçluluk duygusunu,
Hatalarýný,ayýplarýný,
Baþkalarýnýn üzerlerinden kapatmaya,
Yok saymaya,
Bir nevi vicdanlarýný rahatlatmaya çalýþýrlar,
Ama öyle bir gün gelir ki,
Hem de hiç ummadýðý bir anda,
Karanlýk bir köþede,
Vurunca baþýný duvara,
Ýþte o vakit kalýn kafasý DANKKK eder,
Ama iþ iþten çoktan geçmiþtir,
Sap gibi kalakalmýþtýr ortalýkta,
Ne bir arayaný,
Ne bir soraný,
Ne de ona bir selam veren kalmýþtýr,
Ne geçen anlarý,
Ne de çekip gidenleri geri getirebilir,
Çaresizlikler içinde yýðýlýr kalýr olduðu yere,
Halbuki bir düþünse,
Ah bir idrak edip bilse,
Aslýnda bu alemde kimse yalnýz deðildir,
Ve asla da yalnýz kalmayacaktýr,
Her ne olursan ol,
Her ne olursa olsun,
O kendini bildikce,
Alemdeki yaratýlmýþlarýn yaratýlýþ gayelerini anladýkca,
Her þeyin bir gaye uðruna yaratýldýðýný görse anlasa,
Ýçyüzüyle bir hesaplaþsa,
Ôzüne bir dönse
Ýþte o vakit anlayacaktýr,
Kimsenin yalnýz olmadýðýný ve kalmayacaðýný !...

VESSELÂM

Ramazan Korkmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: