Uyutma beni anne Býrak tepinip aðlayayým sabaha kadar Koy ver yüreðimin tutunacaðý dallarda beni Uyutma beni ne olur biliyorum ki sen beni uyutunca sallayýp ayaklarýnda onlar dizlerinden koparýp beni yine içeri alýrlar Kâbuslarým saklý göz yumdurduðun karanlýklarda Yine ayný adamlar köþede ki taþýn baþýnda Bekliyorlar geliþimi biliyorum anne
Birinin ellerinde taze kan diðeri arsýz gülüyor Sen görmüyorsun anne çýkamýyorum tuzaklarýndan Hamur yoðurduðun teknenin baþýnda oturt beni Büyütme beni anne… Uyutma büyütme … Ya da… Unut beni anne Okula diye gittiðim kaçamak zindanlarýmda
Ben uyurken anne kalma sakýn yanýmda Görme yediðim copu atýldýðým karanlýk kuyuyu Üþüyorum anne ýsýtmaz kollarýn gibi bu parmaklýklar Gelme ziyaret saatlerimde anne Anne ya beni uyutma Ya unut beni anne
21.09.2007, ANKARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
asran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.