Ýnsan önce kendisi piþmeli der atamýz,
Çið et karýn aðrýtýr yememektir yasamýz.
Yaraya merhem olur az da olsa kasamýz,
Yardýmda helâlinden coþ be þimdi gardaþým.
Hiç durmadan Erciþ’e koþ be þimdi gardaþým.
Kartonyapý binalar yýrtýlýp hepsi çöktü,
Gariban insanýmý topraða saçýp döktü.
Yaralarým taptaze kalbimi yarýp söktü,
Sel diye boþananlar yaþ be þimdi gardaþým.
Hiç durmadan Erciþ’e koþ be þimdi gardaþým.
Derim ki bu dünyada hepimiz emanetçi,
Bâki olan bir tek Yâr, bizler sâdýk hizmetçi.
Savruldukça zamanda çekingen ziyaretçi.
Enkazda görüntüler loþ be þimdi gardaþým,
Hiç durmadan Erciþ’e koþ be þimdi gardaþým.
Sokaklar acý- figân yükselir bütün yurda,
Feryatlara kulak ver açýldý gedik surda,
Geceler pek uzundur geçmiyor soðuk burda,
Yastýðýmýz kum-moloz, taþ be þimdi gardaþým.
Hiç durmadan Erciþ’e koþ be þimdi gardaþým.
Asýrlardýr kardeþiz et týrnaktan ayrýlmaz,
Umut olmazsa þayet tutunup yaþanýlmaz.
Þimdi yardým etmezsek yenisi baþarýlmaz.
Kürsüdeki nutuklar boþ be þimdi gardaþým,
Hiç durmadan Erciþ’e koþ be þimdi gardaþým.
Ýsmail Süklüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.