çocukluðumdan kalma bir kýrýlmýþlýk var ruhumda sapan lastiðinde bir aný çýrpýnýr durur vurulduðunda bütün benliðinle sevgilerini koy üst üste kýrýlsýn gözlerinde mavi yansýrken pencerene ihanetin adýný koy yüreðine anne çocukluðumu geri verme diye yalvarýrken doðum gecesine bir kanama baþlar gökyüzüde düþer dalýndan bir elma uzanýrsýn çürük kokuþmuþ yýllara ellerini koy saklambaç oynayan gözlerine cehennem olsun gülüþün savurgan düþlerinde.. neden niçin nasýl sorudur kendine cevapsýz bir ünlem olur hapsedersin týrnak içinde tuzun verdiði acýdýr geçmiþe susayan insanýn benliðinde akarsýn ýrmak ýrmak dökülürken kendi denizine tortulaþan bir tendir kalan seni seviyorum yalnýzlýk barýnaðýnda yaðarken yaðmur inciten kýrýk dökük bir cümle kalýr bir kelime seni hep durmadan kanatýr git.. Dilek Hokkaömeroðlu 20011 Ekim 27
Sosyal Medyada Paylaşın:
CAN/AN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.