KAHROLDUM
Aramadýn bekledim telefonunu,
Sesini duymak istedim ölürcesine.
Neden aþýk olduk düþünmeden sonunu,
Susamýþtýk sanki aþkýn her hecesine.
Burkuldu yöreðim çatýldý kaþlarým,
Tüm calýlar uykuda ben hayale baþlarým.
Yaðmur gibi ,sel gibi dökülüverdi yaþlarým,
Senden ayrý geçen her günün gecesine
Ne mecnun çekmiþtir benim gibi acýyý,
Ne de Kerem hissetmiþtir böyle sancýyý,
Hissetmemiþlerdir böylesine ayrýlýðý,
Acýlar üzerime gelir inat edercesine.
Ne zormuþ senden ayrýlmak sana hasret olmak,
Güle ne acý verir düþündün mü sararýp solmak,
Ölmekten betermiþ senden ayrý kalmak,
kahrettim hayata ölümü delice istercesine.
Birtenen aðlar deli divane gibi,
Gönül sarayý uçmuþ þimdi bir virane gibi,
Yüreðim deprem yeri sanki harabe gibi ,
Bakýyorum topraða masumca beni al dercesine.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.