Zaman hýzla akýp gidiyor, arkasýndan yetiþmek mümkün deðil,
Zaten yetiþsek de fark etmez, onu geçmek de mümkün deðil,
Kaderimize razý olacaðýz, yavaþ yavaþ akýp gideceðiz zamanla,
Bazen de tökezleyip geri kalacaðýz, aksi tercihimiz olsa da…
Zaman hýzla akýp gidiyor, bir þiirim sayfadan düþmeden öteki,
Yetiþmemiþ olabiliyor, bu da kaderin baþka boyuttaki cilvesi,
Ben de durmak istemiyorum, sürekli yazmam gerekir gibi de,
Hep buralardayým, demezler mi; ‘Baþka iþin yok mu senin!’ diye…
Sorularý çoktan geçtim, þimdi cevap zamaný diyorum kendime,
Onlar da nazlý, duruyorlar hala varlýðýmýn arka bölgelerinde,
Herkes kendisine yakýþaný bilir, ben de o nedenle buralardayým,
Yakýþmadýðýný hissettiðimde durmaz yine kayýplarda akarým…
Bu kadar felsefe fazla bana, alt yapýsýný da hazýrlamamýþken,
Þimdi gidiyorum, sayfadan düþtüðünde buluþmak üzere derken,
Aklýma günlük programlarým geldi, iþim zor bugün, Pazar da var,
Sistem kelimeyi gün olarak algýlayýp ‘P’ yi büyüttü, alýþveriþ var…
Sistemin aklýna þaþarým, üsteliyor, kendisini ne sanýyor acaba?
Daha dün yoktu, ondan mý öðrendik imla kurallarýný biz acaba?
Kafamý bozmasýn baþka dile geçerim, yedekte olanlar var ama,
Kýzsam da deðiþen olmaz, kendi dilimi çok seviyorum galiba…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.