Sisli Bir Ankara Akşamı

Karþýlaþýyoruz seninle bir caddede,
Bahar kokulu bir Ankara akþamýnda.
Sen geçip gidiyorsun ben mütereddit;
Ama fýrtýnalar kopuyor yüreðimde.
Dönüp bakamýyorum bile...

Bir ateþ daðlýyor her yanýmý,
Alýp götürüyorsun bir yanýmý.
Öyle nâçar, öyle yarým kalýyorum.
Gökkubbe yýkýldý baþýma sanýyorum.
Çiðneyip geçtiðin kaldýrýmlara imreniyorum.
Gidiyorsun ardýndan bakamýyorum.
Yüreðimle bir türkü söylüyorum.
"Þu karþýki daðda bir top kar idim,
Yaðmur yaðdý güneþ vurdu eridim.
Evvel yârin sevgilisi ben idim.
Þimdi uzaklardan bakan ben oldum."
Sonra gözlerin doluyor içime,
Bahar kokan Ankara akþamýnda.

Kulaklarýmda çýnlýyor sesin,bir efsane oluyorsun
Ankara’nýn baharlarýný senli seviyorum.
Hatta kara kýþýný bile,
Yalnýz beni sevme deme nafile...

Bir Akdenizli olsamda,
Senin yüzünden bu bozkýr kentini seviyorum.
Sana adýyorum hülyalarýmý,
Sen süslüyorsun rüyalarýmý.
Çiðnediðin kaldýrýmlarda bir parke oluyorum.
Ayak izlerini saklýyorum baðrýmda.
Nefesini duyuyorum esen rüzgârda.
Emek’te gözlerini, Kýzýlay’da saçlarýný soluyorum.

Mutad karþýlaþmalarýmýzýn her birinde,
Sen geçip gidiyorsun bulvar boyunca.
Ben dönüp bakamýyorum;
Ama daima yalnýz seni seviyorum kendi huyumca.

Ankara, Sevda Mütarekesi Yýllarý
Ýbrahim Kilik



Sosyal Medyada Paylaşın: