yüzünde ay ışığı yok bu gece

akþamýn eþiðinde yitik ezgiler
sonbahar negatif bir film
zaman körebe oynuyor ikimizle
neredesin
yüzünde ay ýþýðý yok bu gece


uzakta bir gitar sesi
aç kurtlar gibi aðzý açýk pencere
karanlýk kovuyor telleri
geriye kalan
aydan kopan yüzünün izleri


kalbim bir kitaba sýðýnýyor
kelimeler kifayetsiz
hayatlar dökülüyor gözlerimden
hiçbirini tutamýyorum



dur gitme diyebilirdi dilim
susuyorum
nesneler sarýyor sessizliði
þimdi ay’a dokunsam
yüzünü geri verir mi

Sosyal Medyada Paylaşın:

lisbeth Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BABİL ay kırıntıları topluyorum çuha çiçeğine gazel yüzünde ay ışığı yok bu gece düşçe yontu MEVSİM BUZ DÜŞÜ ülke düşlerde ben