iki kelimede çöktüm ’ben’dedin önce diðeri zul bir resim gibiydi gözle gönülün o bilindik hikâyesinde seyrelmiþ temâþadan mý acaba böylesine yabancý kaldým s/özüne kimdi o eteðinde terimi sildiðim kimdi yüreðinde ki ülkeye göç ettiðim
beni kendi denizine çaðýran mavi salkým saçak portakal kokularýna d/adandý karþý evin duvarýndan gülümseyen erguvanla avuçlarýna yazdýðým þiir o da mý yalandý alnýnda izlenen benim acýlarýmýn yoludur deme bir daha umudun türküsü ezbere koyularak baþucunda esnediðim kim di
yakýþmadý sana kadýn sende olmak kazandýðým en büyük savaþtý akkor gözlerin çaðýrdý beni ve iki kelimenle ’göç’tüm baþýna sonuna bakmadan seni gittiðin zamana katlayarak büyüttüm olduðun her yere beni de götürdün sandým unuttun
bu saydam hasbihalinden yine de içimin ocaðýnda ýsýttým seni anlamak istemedin de deme kaderin kaderime çok uzaktý senin gerçek dediðin benim yüzümde patlayan þamar kalsa da ciðerime diktiðin mýzraktý
iki kelimenden çoktum ’’ben’’dediðinde ’ben de’ dedim yanýldým ve koptum diðerinde uzak yakýn hiç yoktum
Faruk Civelek Sosyal Medyada Paylaşın:
Kızıl Gazel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.