dediler ki...

denemeden bilemezsin dediler

aþk,söndürmek istemediðin bir yangýndýr gönlünde

yalnýz dikkat et sýçramasýn ateþi baþka yere

kalbinin kapýsýný hep kapalý tut bedenine

boðulursa dumandan, ulaþmasýn siyahý gözlerine.


ben kapýsýz bir eve hapsettim seni

ev benim içimde,sen evin içinde

birbirini akseden aynalar gibisiniz

sen evde,ben sende.


anahtarý yok,kýzýnca fýrlatýp atacaðým

kapýsý da yok tekmeleyip kýracaðým

sen ordasýn kapýsýz bir hücrenin içinde

hep bende,mahkumiyetimde.



bir zaman sonra...



yangýnýn sönmüþ,küllerin karýþmýþ küllerime

sesin gelmiyor,aynada aksin de yok,ben de.

sahi,nerde saklanýp beklemiþtik kendimizi?

hangi siperde gizlemiþtik günahkar seviþmelerimizi?



hep dedikleri gibi...


zaman en iyi ilaçtýr,unutulur herneyse.

unutmadým da seni orda,kalbimde.

keþke bir kapý býraksaydým diyorum

anahtarý üstünde.


...ve sonuç:

her yara bir iz býrakýr her tende.

taþýrsýn ömür boyu sevsen de,sevmesen de.






















Sosyal Medyada Paylaşın: