Bir küçük düþünce bir kývýlcým olur Alevler sarar her yaný Hasret mi desem, yokluðun mu desem Bir þeyler yakar, yýkar geceyi Damlayan sen mi desem, ben mi desem.
Tutuþur, yanar, daðlar, taþlar nefesten Ýçten içe lavlara atar kendini Sütlaç kývamýnda bir ten.
Sorular cevaplara hükmeder Duvarlar ’Olsa’ rengindedir hep Yastýðýn altýna bir cümle saklanýr “Seni seviyorum.” diyerek fýsýltýyla Her gece uyanýr.
Renksiz ördekler yüzer gölcüklerde Mevsim hep sonbahardýr Aldatýr arada sýrada küçücük çiçekler Çok kýsa bir andýr, mutlulukla kanat çýrpar Doðduðu gün ölmeyi bekleyen kelebekler.
Hani, þarkýlar serzeniþe vuruldukça güzeldir Hasretler kulaktan girip yüreði yakar Hani, sevda uzaklaþtýkça büyür ya Hep gecelere taþýr güzellikleri, hasletleri Ve uyanýr yorganýn altýndan güzel bir rüya.
Hep o gecelerdir, Hep o gecelerdir yaþama azmi veren, yaþatan Býkýlmaz orada kalmak ister insan Hep o gecelerdir güneþin aydýnlattýðý kör kuyularda Açýlmak istemeyen gözlerle uyanan.
Turgut Uzdu
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.