Gök mavisi inmiþ yeþilin üstüne dalgalar seviþiyor çýlgýn çýlgýn
Yakamozlar göz göz olmuþ akþam güneþine dalgalarýn gölgesinde sevdalý sevdalý hafiften bir rüzgâr esiyor, sarhoþ ederccesine, dalýyorum maziye gözlerim baygýn baygýn.
Aradým seni anýlarýmda ve þu kýrýlan kalbimde sadece bir resmin gülüþün vardý, maziden kalan bir de yýldýzlar ne kadar uzak olsada geceleri görünür onlar ya sen, bir gittin görünmedin hâlâ seni andým þiirlerle, bestelerlerde, þarkýlarlarla.
Avuçlarýmda sýcacýk kumlar, bir nefes gibi kulaklarýmda dalga sesleri bir melodi gibi, götüryor beni, taa... uzaklara Güneþ yakamozlara veda etmek üzere bir akþam daha sona eriyor, içim buruk buruk her zamam gördüðüm o ada yine karþýmda koca bir balina gibi uzanmýþ deniz mavisine bir martý görüyorum tek baþýna, benim gibi uçuyor günbatýsýna, ve kocaman bir deniz sonsuzluðunda.
Ýþte sen geliyorsun o anda aklýma yýllanmýþ bir þarap gibisin kadehlerde yaðmurdan düþmüþ bir damla gibisin gözlerimde dillerde bir þaký gibisin kuruyan dudaklarýmda dikenli bir güle benziyorsun, titreyen ellerimde dertlerime tek ortak sesin, bu akþam güneþin kýzllýðýnda.
Sana sesleniyorum, gel de unut maziyi yat dizlerime aþk ile, muhabbetle bak gözlerime ben sensiz, sen bensiz olunca herþey, ölü ve renksiz bu alemde.
Nuri Daðdelen Özdere-Ýzmir 23/10/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.