Uzaðýna,
Uzaðýna gidelim bu aþkýn biz.
Yanarýz adýný ansak,
Dudaklarýmýz kenetlenir,
Çaresizliðin en büyüðünü yaþarýz.
Dostumuz da kalmaz elimizden tutacak,
Aðlayacak gözyaþý bulamayýz.
Þakaklarýmýz kaldýramaz baþ aðrýlarýmýzý,
Ýnsanlar bizi deðil, biz insanlarý anlayamaz oluruz.
Darmaduman deðil, toz duman olur daðýlýrýz.
Yazýn da zevki kalmaz karýn da...
Yasaklarý özleriz;
Çiðnemediðimiz her yasaða öyle özlem duyarýz ki;
Yine yasak olan ölüm çeker bizi...
Piþmanlýk aðýr gelir, ölümü düþündürür her geçen gün,
Ölümü öyle severiz ki : yaþam utanýr kendinden...
Kanýmýza karýþýk her dakika piþmanlýk;
Böyle piþman olmanýn piþmanlýðýyla kahroluruz.
Gözlerimiz o kadar utangaç olur ki,
Göz kapaklarýmýz sonsuza dek kapansýn ister.
Dilimizde daim bir halsizlik,
Konuþmak acý verir bir süre sonra;
Konuþmamakta çözemez ya hiçbir þeyi,
Gideriz ölüme sessiz sessiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.